*
Αναφέρεται στον
Κ. Π. Καβάφη. Το κατάλαβες έτσι; Το έγραψε ο Διονύσης Καψάλης. Βρίσκεται στη συλλογή "ΣΤΟΝ ΤΑΦΟ ΤΟΥ ΚΑΒΑΦΗ", εκδόσεις ΑΓΡΑ-2003. Τα ποιήματα γράφτηκαν μετά από παραγγελία του Νίκου Ξυδάκη. "Οφείλω στον Νίκο Ξυδάκη ευγνωμοσύνη, όχι μόνο για το ωραίο ταξίδι αλλά και για την Ιθάκη, που δεν ήταν, για μένα τουλάχιστον, διόλου φτωχική" σημειώνει ο Καψάλης.
Και μια και είσαι εδώ να άλλο ένα ποίημα από την ίδια συλλογή :
ΤΑ ΠΛΟΙΑ
***
Περνάνε κάποτε κάτι πελώρια πλοία,
Πορτ- Σάιντ, Αλεξάνδρεια, Ισμαηλία,
όλο κοράλλινα κοσμήματα, σχοινιά,
εβένινους ιστούς, μεταξωτά πανιά,
πλοία θεσπέσια, γεμάτα θησαυρούς,
λεπτά γυαλιά, φαγέντσες, κέραμους αβρούς,
απ' τις μεγάλες αγορές της φαντασίας,
απ' τα νερά των Ινδιών και της Ασίας,
φθάνουν και πλέουν στα δικά μας τα νερά,
σαν οπτασίες άυλες, σαν όνειρα,
με τις πολύχρωμες σημαίες ανοιγμένες,
και στους δικούς μας τους στενόχωρους λιμένες
δεν σταματούν. Ήρεμα, μεγαλοπρεπώς,
απομακρύνονται και φεύγουν δια παντός,
δόξα στην πλώρη τους και άνεμος στην πρύμνη,
κι από το πέρασμά τους τίποτα δεν μένει,
μόνο ένας ήχος νοερός σαν μουσική
που στην ανάμνηση μας μέσα κατοικεί.
***
Τους αγαπάνε οι ποιητές τους ομοτέχνους τους. Σκέφτομαι τα "Δώδεκα ποιήματα για τον Καβάφη" του Ρίτσου. Και το "Σκοτεινό Τρυγόνι " ( έτσι ήτανε ο τίτλος; δε θυμάμαι ) του Μάνου Ελευθερίου για τον Παπαδιαμάντη. Να σου θυμίσω ότι κυκλοφόρησε "Ο ύπνος του καπνιστή" του Μ. Γκανά στον Καστανιώτη.
*
( Η ιδέα για το αίνιγμα του
Thas που δεν το ξέρει )
*
